Voorafgaand aan de herdenking was er een speciale kerkdienst en van daaruit een tocht richting molen. Bij de molen speelde Soli Deo Gloria prachtige muziek. Na de plechtigheid werd er in het Olde Regthuis een film vertoond over Stichtse Vecht in de oorlogstijd. Een mooie en waardevolle avond in Tienhoven.
De tekst van de toespraak:
Ons volk in angst en rouw
De molen gaf een teken
Aan wie aan vrijheid trouw
Zich niet liet breken
De naam “De Trouwe Wachter “ heeft de molen pas sinds de tweede wereldoorlog. Het moeilijk te betreden gebied rondom de molen herbergde vele onderduikers en mensen uit het verzet .Zij werden gewaarschuwd bij onraad door de wieken van de molen in een bepaalde stand te zetten of te malen met ongebruikelijke zeilvoering. Deze eeuwenoude Hollandse gewoonte (door middel van een molen doorgeven van signalen aan derden) was onbekend bij de Duitse bezetters.
Dames en heren, jongens en meisjes,
Wij hebben net twee minuten stil gestaan bij de oorlog.
Wij herdenken vandaag alle mensen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesmissies.
In Afghanistan, Irak en Mali zijn jonge Nederlandse mannen en vrouwen uitgezonden om daar deel te nemen aan vredesmissies. De achterblijvende familieleden verkeren constant in angst en in het ongewisse over de goede terugkeer van hun dierbaren. Laten we vanavond ook aan hen denken.
Vanavond herdenken we al die dappere mannen en vrouwen, die zich hebben ingezet voor de vrijheid. Juist ook hen die om hun ras of geaardheid het leven lieten of die daarvoor moesten boeten met deportatie naar een kamp. Wij herdenken ook onze inwoners die verzet hiertegen boden en voor deze daad de hoogste tol hebben betaald.
Langzaam aan ontvallen ons de mensen die de Tweede Wereldoorlog welbewust en aan den lijve hebben meegemaakt. Gezichten en namen vervagen. Hun stemmen verstommen. Toch is het belangrijk dat we de kennis van wat ons destijds is overkomen niet verloren laten gaan. Niets is gevaarlijker dan de geschiedenis vergeten en de herinnering loslaten. Het risico van onbegrip, onvrede, egoïsme en gebrek aan waardering voor de ander kan dan toenemen.
Het is van levensbelang dat wij, jong en oud, de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog levend houden. Immers, hoe verder wij afkomen van deze oorlog, des te moeilijker wordt het om persoonlijk betekenis te blijven geven aan wat ons land in die donkere oorlogsjaren is overkomen.
Dat oorlog en de daarmee gepaard gaande gruwelijkheden nog steeds dichtbij en actueel zijn, blijkt als we het dagelijks nieuws volgen en in de media beelden van verschrikkingen zien. Geweld van mensen tegen elkaar. Of het nu gaat om Oekraïne, Centraal Afrika, Mali, Afghanistan, Irak of Syrië. De basis van de conflicten ligt in verschillen tussen mensen. Een ander geloof, een andere afkomst.
We zijn dagelijks getuige van het feit dat het kwaad in de mensen dat tot oorlogsverschrikkingen leidt, helaas nog niet is verdwenen. Wij zijn aan al die mensen die gestreden hebben en nog steeds strijden voor vrede en vrijheid waar dan ook in de wereld verplicht dit kwaad te signaleren en binnen onze mogelijkheden in te grijpen.
Daarom gedenken wij vanavond ook al die mensen die slachtoffer zijn geworden van oorlog en agressie.
Gedenken is onlosmakelijk verbonden met de vrijheid.
Vandaar dat de jaarlijkse herdenking ook in toekomst de basis zal moeten blijven vormen voor het vrijheidsfeest dat we morgen op 5 mei mogen vieren.
Ik ben van na de oorlog……en zou dat graag zo houden
Frank van Liempdt